دوره 18، شماره 5 - ( 9-1403 )
جلد 18 شماره 5 صفحات 439-429 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Pirmoradi S. Design of New Inhibitory ligands Based on Bioenformatic Pharmacophore Modeling in Renin Enzyme for Blood Pressure Control and Treatment. payavard 2024; 18 (5) :429-439
URL: http://payavard.tums.ac.ir/article-1-7379-fa.html
URL: http://payavard.tums.ac.ir/article-1-7379-fa.html
پیرمرادی سعید. طراحی لیگاندهای مهاری جدید آنزیم رنین بر اساس ویژگیهای فارماکوفور جهت استفاده در کنترل فشارخون با استفاده از ابزارهای بیوانفورماتیکی در طراحی دارو. پیاورد سلامت. 1403; 18 (5) :429-439
دکتری بیوشیمی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران ، pirmoradi150@gmail.com
چکیده: (1026 مشاهده)
زمینه و هدف: یکی از راههای کنترل فشارخون بالا، غیرفعال کردن سیستم رنین-آنژیوتنسینوژن -آلدسترون (RAAS) است. رنین که با نام آنژیوتانسینوژنازا نیز شناخته میشود، نوعی آنزیم است که در شریانچههای آوران کلیه توسط سلولهای خاصی بهنام سلولهای نزدیک گلومرول یا (juxtaglomerular) تولید و به جریان خون ترشح میشود و پروتئین آنژیوتانسینوژن را به آنژیوتانسین نوع یک تبدیل میکند که در ایجاد فشارخون بسیار مؤثر است. مهار رنین بهعنوان مرحلهی محدودکنندهی سرعت این چرخه، یک روش مؤثر برای متوقف کردن آن است که در درمان برخی بیماریهای مرتبط با قلب و عروق و فشارخون نقش دارند. هدف از این مطالعه استفاده از روشهای نوین و مختلف بر مبنای نرمافزار در جهت کشف ترکیبات دارویی جدیدتر با عوارض و هزینهی کمتر و طی زمان کوتاهتر جهت کشف بر مبنای یک داروی مرجع جهت درمان و کنترل بیماری فشارخون میباشد.
روش بررسی: پس از انتخاب ترکیب مرجع مهاری آنزیم رنین با کمک ابزارهای بیوانفورماتیکی نظیر PHARMIT ,ZINCPHARMER جهت جستجوی مجازی از طریق ویژگیهای ساختاری و فارماکوفوری ترکیب مهاری مرجع، تعدادی لیگاند جدید بهدست آمد. سپس بین لیگاندها با آنزیم رنین فرایند داکینگ صورت گرفت و لیگاندهای برتر انتخابی از نظر آلرژیسیته و توکسیسیته و پیشبینی ADME با کمک ابزارهایی نظیر molsoft، PKCSM، way2drug و swiss ADME بررسی گردیدند.
یافتهها: از بین چهار لیگاند برتر نهایی بهدست آمده، یکی از لیگاندها بیشترین برهمکنش را با باقیماندهی مختلف و با انرژی اتصالی داکینگ (9/7-=vina score) بالاتر نسبت به بقیه داشت و پس از آن دو لیگاند دیگر انرژی اتصالی مطلوبی داشتند. در بین باقیماندههای مؤثر برهمکنشکننده، Asp215، Asp32 و Leu114 در لیگاندهای برتر، مانند ترکیب مرجع، به آنزیم رنین متصل میشدند.
نتیجهگیری: بهطورکلی لیگاندهای مهاری انتخاب شده توان مطلوبی جهت برهمکنش با بقایای دخیل در گزینشپذیری سوبسترا و فعالیت کاتالیزوری و مهار فعالیت آنزیم رنین را طبق آنالیزهای حاصل از ابزارهای بیوانفورماتیک از خود نشان دادند و تأیید آنها نیازمند مطالعات بالینی است.
روش بررسی: پس از انتخاب ترکیب مرجع مهاری آنزیم رنین با کمک ابزارهای بیوانفورماتیکی نظیر PHARMIT ,ZINCPHARMER جهت جستجوی مجازی از طریق ویژگیهای ساختاری و فارماکوفوری ترکیب مهاری مرجع، تعدادی لیگاند جدید بهدست آمد. سپس بین لیگاندها با آنزیم رنین فرایند داکینگ صورت گرفت و لیگاندهای برتر انتخابی از نظر آلرژیسیته و توکسیسیته و پیشبینی ADME با کمک ابزارهایی نظیر molsoft، PKCSM، way2drug و swiss ADME بررسی گردیدند.
یافتهها: از بین چهار لیگاند برتر نهایی بهدست آمده، یکی از لیگاندها بیشترین برهمکنش را با باقیماندهی مختلف و با انرژی اتصالی داکینگ (9/7-=vina score) بالاتر نسبت به بقیه داشت و پس از آن دو لیگاند دیگر انرژی اتصالی مطلوبی داشتند. در بین باقیماندههای مؤثر برهمکنشکننده، Asp215، Asp32 و Leu114 در لیگاندهای برتر، مانند ترکیب مرجع، به آنزیم رنین متصل میشدند.
نتیجهگیری: بهطورکلی لیگاندهای مهاری انتخاب شده توان مطلوبی جهت برهمکنش با بقایای دخیل در گزینشپذیری سوبسترا و فعالیت کاتالیزوری و مهار فعالیت آنزیم رنین را طبق آنالیزهای حاصل از ابزارهای بیوانفورماتیک از خود نشان دادند و تأیید آنها نیازمند مطالعات بالینی است.
نوع مطالعه: پژوهشی اصيل |
موضوع مقاله:
علوم آزمایشگاهی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
