دوره 13، شماره 6 - ( بهمن و اسفند 1398 )
جلد 13 شماره 6 صفحات 491-476 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mirsafaei L, Kaviani H. Explaining Factors Affecting the Effectiveness of Self-Care Education Interventions in Cardiac Patients. payavard 2020; 13 (6) :476-491
URL: http://payavard.tums.ac.ir/article-1-6902-fa.html
URL: http://payavard.tums.ac.ir/article-1-6902-fa.html
میرصفایی لیا، کاویانی حسن. تبیین عوامل موثر بر روند اثربخشی مداخلات آموزش خود مراقبتی در بیماران قلبی. پیاورد سلامت. 1398; 13 (6) :476-491
لیا میرصفایی* 
1، حسن کاویانی2
1، حسن کاویانی2
1- متخصص قلب و عروق، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی. تهران ایران
2- دکتری رشته مطالعات برنامه درسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان ، اصفهان، ایران
2- دکتری رشته مطالعات برنامه درسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه اصفهان ، اصفهان، ایران
چکیده: (2500 مشاهده)
زمینه و هدف: باتوجه به سیر صعودی پژوهشهای انجام شده، پژوهش حاضر با هدف تببین روند اثربخشی این آموزش و عوامل موثر بر آن انجام گرفت.
روش بررسی: پژوهش حاضر، ترکیبی و از نوع طرحهای تبیینی است. در مرحلهی اول برای به دست آوردن میزان اثربخشی آموزش خودمراقبتی از روش کمی فراتحلیل و در مرحلهی دوم جهت بررسی عوامل موثر آن از روش کیفی موردپژوهی استفاده شد. جامعه ی آماری مرحله ی اول، شامل کلیه پژوهش های مرتبط داخلی و در مرحله ی دوم، شامل کلیه متخصصان قلب و عروق در استان اصفهان بود. ابزار جمع آوری اطلاعات در مرحلهی اول، چک لیست محقق ساخته و برای مرحله ی دوم، استفاده از روش مصاحبه ی نیمه ساختار یافته بود. جهت تحلیل داده‌های مرحله ی اول از نرم افزار جامع فراتحلیل آماری CMA نسخه دوم و برای مرحله دوم از روشهای کدگذاری استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که مداخلات آموزش خودمراقبتی در بیماران قلبی در حد زیاد اثربخش بوده است(۱/۶۱۶ES=، ۰/۰۵P<)؛ بهعبارت دیگر میانگین اثربخشی آموزش خودمراقبتی در(گروه های آزمایش) ۹۴ درصد اثربخشتر از گروه های کنترل بود. از سوی دیگر نتایج مرحله دوم نشان داد که عوامل موثر بر اثربخشی شامل هفت عامل: آموزش پذیری؛ کنترل فردی؛ فعالیت بدنی؛ تغذیه؛ کنترل هیجانات؛ خوش بینی و پیگیری مستمر میشود.
نتیجه گیری: خودمراقبتی بیماران قلبی بر اساس عوامل ذکر شده، به عنوان موثرترین عامل جهت کنترل و بهبود بیماریهای قلبی میباشد که منجر به افزایش طول عمر و بهبود کیفیت زندگی بیماران قلبی خواهد شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر، ترکیبی و از نوع طرحهای تبیینی است. در مرحلهی اول برای به دست آوردن میزان اثربخشی آموزش خودمراقبتی از روش کمی فراتحلیل و در مرحلهی دوم جهت بررسی عوامل موثر آن از روش کیفی موردپژوهی استفاده شد. جامعه ی آماری مرحله ی اول، شامل کلیه پژوهش های مرتبط داخلی و در مرحله ی دوم، شامل کلیه متخصصان قلب و عروق در استان اصفهان بود. ابزار جمع آوری اطلاعات در مرحلهی اول، چک لیست محقق ساخته و برای مرحله ی دوم، استفاده از روش مصاحبه ی نیمه ساختار یافته بود. جهت تحلیل داده‌های مرحله ی اول از نرم افزار جامع فراتحلیل آماری CMA نسخه دوم و برای مرحله دوم از روشهای کدگذاری استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که مداخلات آموزش خودمراقبتی در بیماران قلبی در حد زیاد اثربخش بوده است(۱/۶۱۶ES=، ۰/۰۵P<)؛ بهعبارت دیگر میانگین اثربخشی آموزش خودمراقبتی در(گروه های آزمایش) ۹۴ درصد اثربخشتر از گروه های کنترل بود. از سوی دیگر نتایج مرحله دوم نشان داد که عوامل موثر بر اثربخشی شامل هفت عامل: آموزش پذیری؛ کنترل فردی؛ فعالیت بدنی؛ تغذیه؛ کنترل هیجانات؛ خوش بینی و پیگیری مستمر میشود.
نتیجه گیری: خودمراقبتی بیماران قلبی بر اساس عوامل ذکر شده، به عنوان موثرترین عامل جهت کنترل و بهبود بیماریهای قلبی میباشد که منجر به افزایش طول عمر و بهبود کیفیت زندگی بیماران قلبی خواهد شد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
