زمینه و هدف: چاقی در دوران نوجوانی زمینه ساز چاقی در بزرگسالی و عوارض مربوط به آن است؛ بر این اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین فراوانی نسبی چاقی و برخی عوامل مرتبط با آن در نوجوانان دختر مدارس راهنمایی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی۸۱۰ نوجوان دختر ۱۶-۱۲ساله مدارس راهنمایی تهران، در سـال۱۳۹۰ بـا استفاده از نمـونه گیـری تصادفـی چنـد مرحلـه‌ای انتخـاب شـدند. انـدازه گـیری قـد، وزن و محاسبـه شاخص تـوده بدنـی(Body Mass Index-BMI) انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه جمع آوری گردید. جهت کسب اعتبار علمی پرسشنامه، از روش اعتبار محتوا و جهت تعیین اعتماد علمی از آزمون مجدد استفاده شد. پس از محاسبه BMI و تعیین مقادیر بالای صدک ۹۵ و نیز مقادیر بین صدک ۸۵ و ۹۵ برای سن و جنس مربوطه، به ترتیب افراد چاق و افراد دارای اضافه وزن مشخص شدند. نتایج با روشهای آماریX۲ ، فیشر،ANOVA و رگرسیون لجستیک چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: فراوانی نسبی چاقی و اضافه وزن در گروه مورد مطالعه به ترتیب، ۴/۴ درصد(۲/۴-۴/۶ CI= ۹۵%) و ۱/۱۴ درصد (۳/۱۵-۲۵/۱۰ CI= ۹۵%) بود. بر اساس نتایج این مطالعه بین چاقی و سن(۰۰۱/۰=P)، میزان فعالیت فیزیکی دانش آموز(۰۰۱/۰=P) و ساعات تماشای تلویزیون(۰۰۱/۰=P) و نیز رفتار تغذیه‌ای وی(۰۰۲/۰=P)، رابطه آماری معنی دار بود.
نتیجه‌گیری: : بر اساس یافته‌ها و با توجه به میزان چاقی نوجوانان انجام پژوهشهای تکمیلی جهت تعیین کلیه عوامل تاثیرگذار در جهت ایجاد وزن اضافه توصیه می‌شود.
