زمینه و هدف: تولید بیش‌ازحد رادیکال‌های آزاد و انباشت آسیب‌های اکسایشی نقش مهمی در تسریع فرایند پیری دارد. بااین‌حال، یکی از راهکارهای مبارزه با پیری و بیماری‌های وابسته به آن، فعالیت بدنی است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ۱۲ هفته تمرین مقاومتی بر شاخص های استرس اکسیداتیو ( ۸-iso PGF۲α:۸-iso-prostaglandin-F۲α) و آسیب اکسایشی DNA (۸-hydroxydeoxyguanosine: ۸-OHdG) در مردان سالمند بود.
روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، ۳۰ مرد سالمند به شکل داوطلبانه و هدفمند به‌عنوان نمونه آماری انتخاب و تصادفی در دو گروه تجربی(۱۵ نفر) و کنترل(۱۵ نفر) تقسیم شدند. شرکت‌کنندگان گروه تجربی به مدت ۱۲ هفته و سه جلسه در هفته به انجام تمرینات مقاومتی پرداختند. در ابتدا و انتهای پژوهش، مقادیر سرمی ۸-iso PGF۲α و ۸-OHdG به روش الایزا سنجش شد. برای مقایسه میانگین‌های درون‌گروهی و بین گروهی به ترتیب از روش آماری تی همبسته و مستقل استفاده شد.
یافته‌ها: مقادیرسرمی -iso PGF۲α (P=۰/۰۰۷)۸ و ۸-OHdG (P=۰/۰۱۳) پس از ۱۲ هفته تمرین مقاومتی کاهش معناداری را نشان داد. همچنین اختلاف معناداری در مقادیر سرمی ۸-iso PGF۲α (P=۰/۰۰۹) و ۸-OHdG (P=۰/۰۲) بین گروه تجربی و کنترل مشاهده شد.
نتیجه‌گیری: به نظر می رسد که ۱۲ هفته تمرین مقاومتی باعث کاهش مقادیر شاخص های استرس اکسیداتیو (۸-iso PGF۲α) و آسیب اکسایشی DNA (۸-OHdG) در مردان سالمند می‌گردد. از این رو انجام تمرین مقاومتی منظم می‌تواند در پیشگیری از آسیب‌های ناشی از استرس اکسایشی به‌خصوص در سنین پیری نقش بسزایی داشته باشد.
