زمینه و هدف: سپتی سمی یک حالت پاتولوژیک تهدید کننده زندگی است و نیاز به درمان سریع آنتی بیوتیکی دارد، تجویز صحیح آنتی بیوتیک در درمان بیماران و بهبود علائم کلینیکی بسیار حائز اهمیت است. بخش مهمی از باکتری های عامل سپتی سمی را انتروباکتریاسهها تشکیل میدهند. به همین جهت هدف از این مطالعه بررسی حساسیت آنتیبیوتیکی انتروباکتریاسههای جدا شده از کشت خون در مراجعهکنندگان بیمارستان شریعتی در سال ۸۳ می باشد. روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه توصیفی گذشته نگر بوده که در آن حساسیت آنتیبیوتیکی انتروباکتریاسههای جدا شده از کشت خون در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی طی سال ۱۳۸۳مورد بررسی قرار گرفت، با مراجعه به دفاتر و سوابق بیماران از بین یازده هزاروپانصد کشت خون انجام گرفته تعداد هزارودویست مورد مثبت بوده که ۱۳۸ عدد از آنها متعلق به خانواده انتروباکتریاسه ها بود.
یافتهها: در بین ۱۳۸ بیماری که کشت خون مثبت با آنتروباکتریاسهها داشته اند، شیوع باکتری های جدا شده به ترتیب عبارت بود از: , Ecoli ۷۴ مورد معادل ۶/۵۳% ، کلبسیلا، ۳۷ مورد معادل ۸/۲۶% , انتروباکتر، ۲۱ مورد معادل ۲/۱۵% , سیتروباکتر ،چهار مورد معادل۹/۲% , سالمونلا پاراتیفی، یک مورد معادل ۷/۰% , پروتئوس میرابیلیس ,یک مورد معادل۷/۰% ، بیشترین حساسیت در کل انتروباکتریاسهها نسبت به آنتیبیوتیک های سیپروفلوکساسین معادل۴/۶۰% , کلرامفنیکل معادل ۸/۵۶% و جنتامایسین معادل ۳/۴۹% بود و بیشترین مقاومت به ترتیب مربوط به سفالوتین معادل۷۸% , کوتریموکسازول معادل۳/۶۲% , و سفتریاکسون معادل۵/۵۷% بود.
نتیجهگیری: به دلیل وجود اختلاف در مصرف آنتی بیوتیک ها در آزمایشگاهها و بخشهای بیمارستان به نظر می رسد برای رسیدن به نتایج مناسبتر و انتخاب استراتژی بهتر در مصرف آنتی بیوتیک ها باید همکاری لازم بین آزمایشگاهها و پزشکان موجود باشد و تجویز داروها با دیسک های آنتی بیوتیک همخوانی داشته باشد.