زمینه و هدف: استفاده از شاخص هرش به عنوان ابزاری مهم برای توصیف برونداد علمی پژوهشگران سبب شده که بعضی از نویسندگان برای افزایش تصنعی شاخص خود، میزان استناد به خود را افزایش دهند. بنابراین لازم است میزان تاثیر خوداستنادی بر شاخص هرش هر نویسنده بررسی شود تا بهتر بتوان کیفیت تولیدات علمی پژوهشگران را سنجید.

روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی است و از روش تحلیل استنادی به طور کلی و تحلیل خوداستنادی به طور اخص استفاده می­کند. جامعه پژوهش، نویسندگان پرکار ایرانی در حوزه پزشکی هستند که در فاصله سال‌های 2004 تا 2006 حداقل 30 مدرک نمایه شده در پایگاه Web of Science دارند. پیگیری استنادها تا دسامبر 2010 میلادی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج با استفاده از نرم‌افزار اکسل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

یافته­ها: به طور متوسط 89/25درصد خوداستنادی بین نویسندگان پرکار حوزه پزشکی مشاهده شد. شاخص هرشِ 77/30درصد نویسندگان تغییر قابل ملاحضه داشت. رتبه­بندی نویسندگان بر اساس شاخص هرش بعد از حذف خوداستنادی­ها صورت گرفت که 46/38درصد نویسندگان به رتبه پایین­تر نزول کردند.

نتیجه­گیری: با توجه به اینکه میزان 10 تا 30درصد خوداستنادی می­تواند معمولی و قابل­توجیه باشد، به‌طور کلی وضعیت خوداستنادی نویسندگان پرکار حوزه پزشکی کشورمان مطلوب است. همچنین پایین ­بودن میزان خوداستنادی این نویسندگان سبب می­شود که شاخص هرش تاثیر زیادی از آن نپذیرد.

واژه‌های کلیدی: شاخص هرش، تحلیل استنادی، خوداستنادی، علم پزشکی، پایگاه Web of Science

متن کامل [PDF 474 kb]   (5117 دریافت)