دوره 13، شماره 2 - ( خرداد و تیر 1398 )                   جلد 13 شماره 2 صفحات 133-123 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشیار گروه مدیریت اطلاعات سلامت، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
2- دانشیار مرکز ملی مطالعات اعتیاد ایران، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- کارشناس ارشد انفورماتیک پزشکی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران ، marzyeh.askari@gmail.com
چکیده:   (2688 مشاهده)
زمینه و هدف: مصرف مواد محرک به­ دلیل عوارض جانبی بسیار بر مصرف‌کنندگان از جمله خطرناک‌ترین مواد به شمار می‌آیند. چالش‌های بسیار در درمان این بیماران، مدیریت درمان را دشوار می‌سازد. هدف این مطالعه، شناسایی عناصر اطلاعاتی مورد نیاز جهت ایجاد سامانه‌ی مبتنی بر برنامه کاربردی تلفن همراه به همراه برنامه کاربردی تحت‌وب برای بهبود مدیریت درمان بیماران می‌باشد.
روش بررسی: در این پژوهش، جامعه و نمونه مطابقت داشته و از تمامی متخصصان مرکز ملی مطالعات اعتیاد ایران که سابقه‌ی درمان بالینی بیماران را داشتند نظرسنجی شد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسش­‌نامه‌ی محقق ‌ساخته بر اساس مقیاس لیکرت بود که روایی آن توسط متخصصان و پایایی آن به روش کرونباخ و با نمره 0/74 و با استفاده از نرم‌افزار SPSS تأیید شد.
یافته‌ها: پس از بررسی، تمامی عناصری که بیش از 50 درصد موافقت متخصصان را کسب کرده بودند، به­ عنوان عناصر اطلاعاتی ضروری جهت سیستمی کردن مدیریت درمان مشخص شدند. محورهای آموزش و پیام‌های انگیزشی با کسب 100 درصد نظرات موافق به ­عنوان تأثیرگذارترین و محورهای تاریخچه‌ی تروما و دارو درمانی با کسب درصد زیر 50 به­ عنوان محورهای کم‌تأثیر شناخته شده و حذف شدند. سایر محورها نیز با کسب میانگین درصد بالای 80 به­عنوان محورهای تأثیرگذار شناخته شده و در مطالعه لحاظ گردیدند.
نتیجه‌گیری: فناوری‌های حوزه‌ی سلامت می‌توانند نقش مهمی در بهینه‌سازی فرایند درمان بیماران مبتلا به سوء مصرف مواد محرک از طریق تسهیل پایش بیمار و افزایش مشارکت در درمان و کاهش هزینه‌های ناشی از شکست درمان و عود بیماری داشته باشند.
متن کامل [PDF 496 kb]   (795 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی اصيل | موضوع مقاله: فناوری اطلاعات سلامت
انتشار الکترونیک: 1398/5/7

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.