دوره 11، شماره 4 - ( مهر و آبان 1396 )                   جلد 11 شماره 4 صفحات 478-469 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- کارشناس ارشد مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران، ایران
2- دانشیار گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران، ایران ، Ali.Amirkabiri@iauctb.ac.ir
3- استادیار گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران، ایران
چکیده:   (4761 مشاهده)
زمینه و هدف: مهارت های هوش هیجانی در موفقیت شغلی و ایفای مسئولیتهای حساس، بسیار مهم تلقی می شوند. روان‌شناسان معتقدند ۲۰% از موفقیت های شخص به بهره هوشی(IQ) و ۸۰% به هوش هیجانی(EQ) بستگی دارد. هدف از این پژوهش رابطه ی هوش هیجانی و عملکرد شغلی کارکنان در بیمارستان شریعتی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال ۱۳۹۵ می باشد.
روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی، جامعه آماری ۱۰۳۰ نفر از کارکنان بیمارستان شریعتی بود. با استفاده از فرمول کوکران ۲۸۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و جهت اندازه گیری اطلاعات مورد نیاز از پرسش‌نامه ی هوش هیجانی (Schering Siberia(۱۹۹۰ و پرسش‌نامه ی عملکرد شغلی (Patterson(۱۹۷۵ استفاده شد. هر دو پرسش‌نامه از نظر روایی(نظر خبرگان و متخصصان) و پایایی(مقدار آلفای کرونباخ هوش هیجانی ۰/۷۳۴ و عملکرد شغلی ۰/۷۶۸) تأیید گردید و با استفاده از شاخص های آمار توصیفی، آزمون همبستگی پیرسون تحلیل و با آزمون فریدمن به رتبه بندی مولفه ها پرداخته شد.
یافته ها: کارکنان مورد بررسی از لحاظ هوش هیجانی میانگین ۱۸۲ و انحراف معیار ۳۴ و از لحاظ عملکرد شغلی میانگین ۱۰۹ و انحراف معیار ۲۲ را کسب نمودند. پاسخ دهندگان ۷۳% زن، ۶۲% متاهل و ۶۷% دارای تحصیلات دانشگاهی بوده اند. یافته ها نشان داد بین هوش هیجانی و مؤلفه های آن با عملکرد شغلی کارکنان مورد مطالعه همبستگی معنی دار(۰/۰۳۰=p) وجود داشته، ازطریق آزمون فریدمن فرضیه ی برابر بودن رتبه ی مولفه های هوش هیجانی رد، خودآگاهی رتبه اول و مهارت اجتماعی رتبه چهارم شد.
نتیجه گیری: با آموزش و ارتقای مهارت های هوش هیجانی، می توان روند انتخاب و گزینش کارکنان را بهبود بخشید و سطح عملکرد آنان را ارتقا داد.
متن کامل [PDF 426 kb]   (6156 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی اصيل | موضوع مقاله: مدیریت خدمات بهداشتی درمانی
انتشار الکترونیک: 1396/10/19

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.