زمینه و هدف:  لازمه نیل به فهم صحیح معانی و مقاصد روایات، علاوه بر ضوابط کلی فهم کلام بشری، بکارگیری قوانین و ضوابط مشخصی است که از آن به «روش مندی فهم روایات» تعبیر می‌شود. اصل روش مندی فهم روایات در تقابل با نظریه کسانی است که معتقدند، نباید فهم متن را فرایند دستیابی به مراد متن ازطریق فهم روشمند دانست(هرمنوتیک فلسفی)، بلکه مفسر همواره با فهمی پیشین با متن مواجه شده و بدنبال آشکار ساختن پیش فهمی است که درباه متن داشته است.

روش بررسی: در این مقاله به روش کتابخانه‌ای و جستجو در پایگاه‌های اطلاعاتی مختلف به شناسایی، بررسی و تحلیل منابع مختلف پرداخته شد.

یافته‌ها: ارجاع مخاطبین به افراد خاص از سوی اهل بیت علیهم السلام، جهت نیل به معنا و مراد صحیح و قانونمند روایات، بهترین گواه بر ضرورت روشمندی فهم روایات و از جمله روایات طبی است.

نتیجه گیری: دلایل اثبات اصل فوق به عنوان مبنای ورود به فهم روایات را باید از یک سو در ویژگیهای درونی و بیرونی نفس روایات اعم از «وجود مراتب مختلف معنایی»، «تشابه»، «نسخ»، «اطلاق» و دیگر خصوصیاتی مانند آن جستجو کرد، و ازسوی دیگر به دلایل نقلی یعنی روایاتی برگرداند که به صراحت روش مندی فهم در این دسته از متون دینی را مورد تأیید قرار می‌دهد. روایات، بیانگر منطق فهم است که شامل روایاتی چون «عرضۀ متشابهات بر محکمات»، «عرضه روایات بر آیات و سنت قطعی» می‌شود. علاوه بر این، روایات دال بر بهره گیری اهل بیت از اصول و قواعد فهم عرفی ازجمله دلایل مذکور است.