زمینه و هدف: خطر ابتلا به بسیاری از بیماری های عفونی وحوادث شغلی، پرسنل مراکز بهداشتی- درمانی، خصوصا کارکنان آزمایشگاههای تشخیص طبی را تهدید می کند. عوامل متعددی در بالا بردن شانس ابتلا به این گونه از بیماریها دخیل هستند. برخی از این عوامل، تنها مختص  آزمایشگاه نبوده و جنبه عمومی دارند برای مثال، خطر برق گرفتگی، آتش سوزی و سوختگی (با اسیدها و بازهای قوی) از این جمله هستند. در مقابل دسته دیگری از عوامل خطر ساز، مربوط به آزمایشگاههای تشخیص طبی است که متاسفانه آمار دقیقی از اینگونه موارد مواجهه در کشور موجود نیست. هدف این مطالعه بررسی میزان مواجهه کارکنان آزمایشگاههای تشخیص طبی، بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی تهران بین سالهای 1383 تا 1384 هست.
روش بررسی: این مطالعه بنیادی و از نوع مقطعی بوده که مواجهه با عوامل خطر را در تمامی کارکنان آزمایشگاههای تشخیص طبی شاغل در 15 بیمارستان تابعه دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی تهران( 416 نفر) در سال 1383 را مورد بررسی قرار داده است.  اطلاعات مورد نظر از طریق  پرسشنامه ای که  علاوه بر سئوالات زمینه ای حاوی 16 سوال مختلف در مورد خطرات شغلی خاص کارکنان آزمایشگاهها مانند رفتن سوزن به دست ها، شکستن لام در دست ها و سوانح ناشی از آن  بود جمع آوری شد. داده ها پس از جمع آوری با  آزمون آماری کای دو  و نرم افزار SPSS مورد آنالیز قرار گرفتند.  
یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که بطور کلی میزان مواجهه پرسنل آزمایشگاهی بیمارستان های تابعه دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی- درمانی تهران با جنس (p=0.51)، مدرک تحصیلی p=0.11) ) و سن (p=0.09) آنان ارتباط ندارد. از  سوی دیگر، سابقه کار افراد بر شانس آنان برای مواجه با عوامل خطر مرتبط است و  بطور کلی افرادی را که دارای سابقه کار بین 5 تا 10 سال بودند شانس مواجه آنان  با عوامل خطر کمتر بود (P<0.05)
نتیجه گیری:. اگر چه سن، جنس و مدرک تحصیلی در شانس مواجه افراد با عوامل خطر بی تاثیر بود ولی  سابقه کار کم و یا سابقه کارخیلی زیاد که در هر دو مورد موارد سهل انگاری در کار، زیاد به چشم می خورد موجب افزایش شانس مواجه با عوامل خطر درکارکنان آزمایشگاهها می گردد.

واژه‌های کلیدی: عوامل خطرساز، کارکنان آزمایشگاه، ایمنی در آزمایشگاه

متن کامل [PDF 247 kb]   (6160 دریافت)