زمینه و هدف : امروزه تامین خدمات بهداشتی کافی و مناسب به عوامل زیادی وابسته است. نیروهای انسانی یکی از مهمترین این عوامل می‌باشد. مدیران پرستاری می‌توانند باشناخت دقیق ترکارکرد پرستاران از اتلاف منابع جلوگیری نمایند. ازسوی دیگریک نظام درمانی کارآ فقط از طریق ارائه خدمات مطلوب به اهداف خود می‌رسد. یکی از راههای موثق ارزیابی خدمات سنجش رضایت بیماران از کیفیت خدمات است. این پژوهش با هدف اندازه گیری زمان مراقبت‌های پرستاری و رابطه آن با رضایت بیماران به مورد اجرا در آمده است.
روش بررسی: این مطالعه بصورت توصیفی- تحلیلی در بخش داخلی بیمارستان 5 آذرگرگان بمدت یک ماه انجام شد. جهت اندازه گیری فعالیت‌های پرستاران از چک لیستی که توسط سایر محققین استفاده و اعتبار محتوایی آن نیز توسط صاحبنظران تایید شد، استفاده گردید و برای سنجش رضایتمندی بیماران نیز از پرسشنامه ای که اعتبار علمی آن را با روش اعتبار محتوای و اعتماد علمی آن با روش آزمون آلفای کرونباخ (916 = ) محاسبه گردید استفاده شد. داده‌ها با نرم افزار SPSS  و استفاده از آزمون های آماری تجزیه و تحلیل صورت گرفت.
یافته ها:  یافته‌ها نشان می‌دهد 46/46 درصد از زمان به مراقبت مستقیم ،18/15 درصد به خدمات نوشتاری ،43/7 درصد به ارزیابی بیمار و5/22 درصد به فعالیت‌های توسعه فردی اختصاص دارد. همچنین 3/60 درصد از بیمارن از مراقبت‌ها راضی و 8/24 درصد رضایت متوسط داشتند وآزمون ضریب همبستگی اسپیرمن بین زمان مراقبت با رضایت بیماران ارتباط معنی داری نشان داد که با افزایش زمان مراقبت مستقیم رضایت بیماران افزایش یافت(ضریب همبستگی برابر 272/0 و 001/0 P=  ).
بحث و نتیجه گیری: ضروریست مدیران پرستاری باآشنایی با اصول علمی مدیریت، اصلاح مقررات و استفاده از تجهیزات و تکنولوژی روز آمد همچنین سپردن برخی از فعالیت‌ها به افراد دارای تحصیلات پائین‌تر از مقاطع دانشگاهی موجب افزایش زمان مراقبت مستقیم شوند که موجب ارتقاء کیفیت مراقبت  رضایت بیشتر بیماران شوند.

واژه‌های کلیدی: پرستاری، مراقبت مستقیم، زمان ارائه مراقبت، رضایتمندی بیمار

متن کامل [PDF 302 kb]   (4681 دریافت)