دوره 12، شماره 3 - ( مرداد و شهریور 1397 )                   جلد 12 شماره 3 صفحات 200-193 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشیار گروه بیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران ، p.hanachi@alzahra.ac.ir
2- کارشناسی ارشد بیوشیمی، گروه بیوتکنولوژی، دانشکده علوم زیستی، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران
3- استاد گروه طب کار، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
4- استاد گروه بیوشیمی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
چکیده:   (4152 مشاهده)
زمینه و هدف: آپنه ­ی خواب انسدادی یکی از اختلالات شایع خواب می باشد که در عین شیوع بالا، اکثر مبتلایان از آن ناآگاه هستند. علت این اختلال، انسداد مسیرتنفس است که باعث کاهش اکسیژن خون در نتیجه بیدار شدن های مکرر در طول شب می گردد. در این پژوهش، به وضعیت دفاع آنتی اکسیدانی به عنوان یکی از مهم ترین مکانیسم های درگیر برای پیشگیری از عواقب پیشنهاد شده برای این عارضه پرداختیم.
روش بررسی: تعداد ۳۵ نفر از مبتلایان به آپنه­ ی خواب انسدادی انتخاب و با توجه به شاخص آپنه (AHI) در دو گروه آپنه خواب انسدادی خفیف ۱۷ نفر و شدید ۱۸ نفر دسته­ بندی شدند. به منظور بررسی وضعیت دفاع آنتی اکسیدانی از شاخص های آنزیمی GPx و غیرآنزیمی، محتوای گلوتاتیون احیا در نمونه خون ناشتا استفاده گردید.
یافته ­ها: میانگین مقادیر به­ دست آمده برای فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز در مبتلایان به آپنه­ ی شدید ۲/۲±36/6 و خفیف 3/7±35/3 (U/gHb) را نشان می دهد. میانگین غلظت گلوتاتیون احیا در دو نمونه گروه مبتلایان به آپنه­ ی خفیف 0/1±0/54 Mµ و شدید 0/10±0/68 µM را نشان می دهد که غلظت گلوتاتیون احیا در مبتلایان به آپنه­ ی شدید افزایش ۲۳ درصدی با سطح معنادارای(0/05>p) را نشان می دهد.
نتیجه گیری: باتوجه به نتایج به­ دست آمده می­ توان گفت تفاوت قابل ملاحظه­ ای بین فعالیت GPx آپنه خفیف مشاهده نشد اما مبتلایان به آپنه شدید در مقایسه با آپنه خفیف افزایش معنی داری(0/05>p) در سطح گلوتاتین احیا نشان دادند که ممکن است پاسخ طولانی مدت به استرس اکسیداتیو سبب تغییر در بیان ژن شده و در طولانی مدت سطح این بیومارکرها را افزایش داده است.
متن کامل [PDF 527 kb]   (2170 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشی اصيل | موضوع مقاله: علوم آزمایشگاهی
انتشار الکترونیک: 1397/7/29

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.